Ondernemers aan het woord: restaurant Aan de Bock in Geleen

Solange Bogman, nog maar 22 lentes jong, opende op 19 februari 2024 restaurant Aan de Bock in Oud-Geleen. Op zo’n jonge leeftijd is dat al een flinke prestatie, maar daar komt nog bij dat dit al haar tweede, succesvolle restaurant is. Toen ze 18 jaar was, opende ze namelijk de deuren van Bie de Veldwachter in Amstenrade. Als gemeente waren we natuurlijk heel benieuwd hoe Solange terechtkwam in Geleen, waarom ze besloot ondernemer te worden, hoe ze het ondernemerschap tot nu toe ervaart en welke tips zij heeft voor mede-ondernemers. Ook benieuwd? Lees dan snel verder!

"Het zit in de genen, zullen we maar zeggen!”

Onverwachte wending

Sommige mensen weten als ze klein zijn al wat ze later willen worden. Brandweerman, juffrouw, piloot, dokter of misschien wel ondernemer. Als je Solange vroeger had gevraagd wat ze wilde worden, had ze in ieder geval niet ‘ondernemer’ gezegd. Solange: “Mijn vader heeft altijd een eigen zaak gehad, een bouwbedrijf. Daardoor was hij niet veel thuis. Mijn zus en ik hebben altijd gezegd dat we dat zelf nooit wilden. Wij wilden gewoon fijn voor een baas werken. Je raadt het al: mijn zus en ik zijn nu allebei ondernemer! We konden onze creativiteit toch niet voldoende kwijt toen we voor een baas werkten. Het zit in de genen, zullen we maar zeggen!”

Iets tijdelijks? Toch niet!

Met twee zaken en zelfs uitbreiding in het vooruitzicht, zou je zeggen dat Solange van begin af aan grote plannen had. Toch is dat niet hoe het gegaan is, legt Solange uit: “Het begon eigenlijk als iets tijdelijks. Mijn vader kocht in Amstenrade een gebouw dat voor mensen uit onze buurt erg belangrijk was, een soort buurthuis. Door de coronatijd stond het al gauw leeg en miste het een invulling. Ik besloot van een gedeelte een ijszaak te maken met het idee: alleen voor het zomerseizoen. De ijszaak liep heel goed. Klanten bleven terugkomen en gaven aan dat ze ook graag een hapje zouden willen eten. Daar ben ik mee aan de slag gegaan en ook dat bleek een succes. Van het een kwam het ander en voor ik het wist was Bie de Veldwachter geboren: een restaurant met lunch en avondeten, een ijs- én gebakszaak ineen. Datzelfde beeld heb ik nu ook voor ogen in Geleen bij Aan de Bock.”

“Ik vond het belangrijk dat er voor ieder wat wils is, voor elk moment van de week."

Menu voor elke dag

Aan de Bock heeft op dit moment plek voor zo’n 60 gasten binnen en 80 buiten. De menukaart is gevarieerd van hamburgers tot gegrilde kalfsoester. Solange legt uit waarom ze kiest voor een brede kaart: “Ik vond het belangrijk dat er voor ieder wat wils is, voor elk moment van de week. Heb je doordeweeks geen zin om te koken? Dan kun je bij ons lekker een sateetje komen eten. Heb je in het weekend zin om wat chiquer te eten? Dan kun je bij ons ook terecht voor een goed stuk vlees of vis. Daarbij hebben we ook oog voor de manier waarop we het eten presenteren. Tegenwoordig posten veel gasten foto’s van het eten op social media. Als ik een foto voorbij zie komen en ik merk dat de opmaak afwijkt, pak ik dat ook op met de keuken. Ik zeg maar zo: je kunt er beter vanuit gaan dat er van elk gerecht een foto wordt gemaakt. Als je daar rekening mee houdt, zit je altijd goed!”

Gedeelde klantenkring

Solange ligt met Aan de Bock direct naast café Wilhelmina en Gasterie Bie de Burgemeister. Deze locatie aan het ‘horecapleintje’ sprak Solange meteen aan: “Eén van mijn koks tipte mij dat Tant Marie , zoals het restaurant hiervoor heette, te koop stond. Toen ik kwam kijken, sprak de gezellige sfeer van dit horecapleintje meteen aan. De buren hebben mij een warm welkom gegeven. Ik zie hen absoluut niet als concurrenten. We versterken elkaar juist. Als mensen bijvoorbeeld willen borrelen, zitten ze bij mij niet noodzakelijk aan het juiste adres. Het komt regelmatig voor dat ik ze dan naar café Wilhelmina verwijs. Het café heeft zelf geen keuken. Zij zijn uit zichzelf onze menukaart en die van Bie de Burgemeister op hun tafels gaan leggen. Als gasten dan toch hapjes of wat lekkers te eten willen bestellen, doen ze dat bij ons of de buren. Zo hebben beide kanten profijt ervan! Eén keer per jaar wordt er ook een gezellige salsa avond georganiseerd op dit pleintje. Dan wordt alles één groot terras en kunnen gasten overal eten en drinken bestellen. Daar kijk ik nu al naar uit!”

Dubbele versterking

Niet alleen de ondernemers om haar heen zorgen voor versterking. Solange mag ook rekenen op een hele betrokken familie die haar meehelpt: “Als ik iets niet ben, is het een klusser. Gelukkig heeft mijn vader een eigen bouwbedrijf en kan hij me helpen. Hij heeft alle verbouwingen geregeld. Daar ben ik heel dankbaar voor! Maar mijn vader is niet de enige die meehelpt. Zo vindt mijn moeder het heel leuk om met de inrichting bezig te zijn. Zij heeft bijvoorbeeld de kleuren en decoratie uitgezocht. Mijn zus heeft een eigen dansschool in Beek, maar helpt hier ook soms mee in de bediening als we echt handjes nodig hebben. Ten slotte ben ik nu twee jaar samen met de eerste kok die ik ooit heb aangenomen. Hij werkt nog steeds in de keuken en zijn vader draait hier mee in de bediening. Ik had van tevoren nooit gedacht dat ik het fijn zou vinden als familie en werk elkaar zo overlappen, maar het bevalt me eigenlijk heel goed!”

“Als ik zie dat het druk is bij één van de restaurants, kan ik dat niet negeren."

Timemanagement

Het beheren van twee restaurants vraagt om een strakke planning. Solange vindt het belangrijk op beide plekken aanwezig te zijn. In een ideaal scenario zou ze haar tijd 50/50 verdelen. Maar de praktijk wil nog wel eens anders: “Als ik zie dat het druk is bij één van de restaurants, kan ik dat niet negeren. Dan draai ik mee in de bediening. Als ik dan een overleg gepland heb op de ene locatie, moet degene waarmee ik het overleg heb, dus ook mee naar de andere locatie. Dat is niet altijd ideaal, maar uiteindelijk lukt het altijd wel weer. Ergens heeft dat ook wel weer wat. Zo heb ik ook personeel dat het juist leuk vindt om af te wisselen tussen werken op beide locaties. Sommige mensen werken dus op één vaste plek, anderen werken op beide locaties. Dat laat ik aan henzelf over.”

Grenzen stellen

Als Solange haar mede-ondernemers één tip mag geven, is het om duidelijke grenzen te stellen richting je personeel. Dat is namelijk niet altijd zo makkelijk, vertelt Solange: “Omdat ik zelf heel jong ben, heb ik veel mensen in dienst van mijn leeftijd. Ik merk dat er zo al snel een familiaire sfeer ontstaat. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het ook belangrijk dat ik mijn personeel goed ken en weet wat er in hun levens speelt. Je personeel is het allerbelangrijkst. Maar soms merk ik wel dat de grenzen zo een beetje vervagen. Dan krijg ik als baas ineens de vraag om ‘even naar die tafel te gaan’. Natuurlijk help ik net zo goed mee, maar soms zijn de rollen misschien iets te veel omgedraaid. Hoe langer ik dit doe, hoe meer ik van mezelf merk dat ik er in bepaalde zin iets harder in word. Maar het is belangrijk om van begin af aan duidelijke grenzen te stellen. Zeker naarmate je onderneming groeit en je meer personeel krijgt. Inmiddels bestaat mijn team al uit 50 mensen, waarvan zo’n 15 werken bij Aan de Bock. Soms moet dat kwartje nog even vallen. Dat merk ik bijvoorbeeld nu we een teamuitje organiseren. Dan denk ik: 50 man is niet niks, wat ga ik met zoveel mensen doen? Natuurlijk ben ik er juist heel trots op dat het team zo groeit. En het leuke is dat ons team ook heel divers is. Van 15-jarigen die meehelpen met de afwas tot 60-plussers die in de keuken of bediening draaien. Dat alleen al maakt het werk heel divers!”

Moeite moet je blijven doen

Beide zaken lopen goed. En dat is fijn! Natuurlijk is er altijd ruimte voor verbetering. Volgens Solange mag vooral de lunch bij aan de Bock nog wat beter gaan lopen. Daar heeft ze een brede aanpak voor bedacht: “De lokale mensen zijn niet gewend dat ze hier ook voor de lunch terechtkunnen. Dat verandert niet zomaar, daar moet je in investeren. Omdat hier veel oudere mensen komen, maken we reclame via de lokale blaadjes. En uiteraard zijn we veel actief op social media. Hiervoor werk ik samen met een lokaal bedrijf in Nuth. Zij verzorgen onze kassasystemen en voorzien al onze socials. Zo hebben zij onze website gebouwd en menukaart ontworpen. En zorgen zij er dus ook voor dat we elke week leuke berichtjes posten.

"Zelfs als het goed loopt, moet je naar mijn idee altijd moeite blijven doen."

Mensen zijn nu eenmaal heel visueel ingesteld. Mooie plaatsjes van eten doen het goed. Daarom komt er ook regelmatig een fotograaf langs om foto’s te maken van nieuwe gerechten. Ook helpt het als je een lunch koppelt aan een leuke wandelroute. Want daarvan zijn er in onze buurt genoeg! Daarom ben ik aangesloten bij Smart Market. Mensen kopen dan een lunchdeal en krijgen daarmee bijvoorbeeld de koffie gratis. Je hoopt natuurlijk dat zulke mensen daarna ook terugkomen. Zelfs als het goed loopt, moet je naar mijn idee altijd moeite blijven doen. Om nieuwe klanten te winnen, maar ook om trouwe klanten te behouden. Je weet maar nooit hoe de tijden veranderen!”

Oog op de toekomst

Zoals je misschien al hebt gemerkt is Solange iemand die altijd vooruitdenkt en niet graag stilstaat. Ze is dan ook al druk bezig met het plannen van de volgende stap: de uitbreiding van Aan de Bock. Solange: “Net als in Amstenrade, is er hier in de nabije buurt niet echt een plek waar je ’s middags terechtkunt voor een lekker stuk gebak of ’s avonds voor een ijsje. Ik merk dat het gemengde concept in Amstenrade heel goed werkt. Daarom lijkt het mij heel leuk om dat concept ook hier toe te gaan passen. Ik heb het gebouw hiernaast al gekocht en wacht nu nog op de vergunning om het pand door te breken. Het wordt straks één grote zaak. Het aantal zitplaatsen voor het restaurant blijft hetzelfde. Ik vind dat knusse net heel fijn. Het terras wordt straks wel groter en de ijszaak krijgt een eigen entree. Ook heb ik al een patisserie gevonden om het gebak te verzorgen. Dit jaar zal ons dat niet meer lukken, maar ik hoop het nieuwe gedeelte volgend jaar te kunnen openen!”